അയാള്‍ കിടപ്പിലായിട്ട് ഇന്നേയ്ക്ക് ആറു മാസം തികഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഇന്ന് രാത്രി അയാള്‍ക്ക്‌ കൂട്ടിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ..
ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞ ആ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുമ്പോള്‍ അവ ഇനി തുറക്കുമോ എന്നെനിക്ക് ഉറപ്പില്ലായിരുന്നു ....
എങ്കിലും ഞാന്‍ ഉറക്കമിളച്ചിരുന്നു... എപ്പോഴാണയാള്‍ ഉണരുക എന്നറിയില്ലലോ...
എരിഞ്ഞു തീരാറായ ട്യൂബിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍, ഞരങ്ങിക്കരങ്ങുന്ന പഴയ ഫാനിന്റെ ശബ്ദത്തില്‍ അയാള്‍ എന്നെ അറിയുന്നുണ്ടാവും എന്ന് ഞാന്‍ ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചു.
ദിവസങ്ങള്‍ നീണ്ട ഉറക്കത്തിനിടയ്ക്കും അയാള്‍ സ്വപ്നങ്ങള് കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം .. കണ്‍പോളകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ആ കൃഷ്ണമണികള്‍ വിശ്രമിച്ചതേയില്ല ...
മരണക്കിടക്കയിലും അയാള്‍ സ്വപ്നങ്ങള് കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്നത് അത്ഭുതം തന്നെ ... എന്തായിരിക്കാം .?? സുഖമരണം ?? അതോ ഒരു നിമിഷമെങ്കില്‍ ഒരു നിമിഷം ആയുസ്സ് നീട്ടിക്കിട്ടാന്‍ അയാള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാകുമോ??
കഴിഞ്ഞ മൂന്നു നാളായി അയാള്‍ക്ക്‌ കൂട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു എന്നു ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു ..
അതല്ലാതെ മറ്റൊന്നും തന്നെ ചെയ്തതായി ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നില്ല.. വരുന്നവരും പോകുന്നവരും ഒന്നും തന്നെ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചതുമില്ല... ഞാന്‍ തിരിച്ചും ..
എപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ ഉറങ്ങിപ്പോയത് എന്ന് ഓര്‍മയില്ല .. കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോള്‍ അയാള്‍ ഉണര്‍ന്നിരുന്നു ... പാതി മൂടിയ കണ്ണുകളില്‍ കൂടി അയാള്‍ എന്നെ കാണുന്നുണ്ട് എന്നെനിക്കുറപ്പായിരുന്നു..
എന്തൊക്കെയോ പറയാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് .. ചലന ശേഷി നഷ്ടപെട്ട
ആ ചുണ്ടില്‍ എന്നോട് പറയാന്‍ എന്തൊക്കെയോ ബാക്കി ഉണ്ട് എന്ന് മനസിലായെങ്കിലും ഞാന്‍ നിസ്സഹായനായിരുന്നു ...
പറയുന്നതൊന്നും തന്നെ കൂട്ടിരുപ്പുകാരന് മനസിലാവുന്നില്ല എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ടാകും .
അതിന്റെ കെറുവ് ആ മുഖത്ത് ഞാന്‍ വ്യക്തമായി കണ്ടു.
കൈ മെല്ലെ ഉയര്‍ത്തി പിന്‍വശത്തെ ഭിത്തിയില്‍ ചൂണ്ടി ...
അവിടെ ഒരു കുഞ്ഞു പൂമ്പാറ്റയെ മാത്രമേ എനിക്കു കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞുള്ളു..
ഞാന്‍ കരഞ്ഞു .. ഉറക്കെ ... അതു മാത്രമേ എന്നെക്കൊണ്ട്അപ്പോള്‍ ചെയ്യാന്‍ സാധിക്കുമായിരുന്നുള്ളൂ....
അയാളല്ലാതെ ആ വീട്ടിലുള്ള ആരും തന്നെ അത് കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന് എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു ....
ബലഹീനമായ ആ കൈ കൊണ്ട് എന്റെ കണ്ണീര്‍ ഒപ്പിയെടുക്കുമ്പോള്‍ അയാള്‍ പതുക്കെ ചിരിച്ചു .. പിന്നീടൊരിക്കലും മുഖത്ത് നിന്നും മായാത്ത ഒരു ചിരി ....
***************************************************************************
പിറ്റേന്ന് ശവദാഹത്തിനു ഞാന്‍ കാത്തില്ല ..
വിട്ടു പോരുമ്പോള്‍ എനിക്കൊട്ടും ദുഃഖവും തോന്നിയില്ല....
അല്ലെങ്കിലും, മരിച്ചത് ഞാന്‍ തന്നെ ആയിരുന്നല്ലോ...
ദേഹമില്ലാത്ത ആത്മാവിനു ഭൂമിയില്‍ എന്ത് സ്ഥാനം?? ..
ഇന്ന് രാത്രി അയാള്‍ക്ക്‌ കൂട്ടിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ..
ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞ ആ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുമ്പോള്‍ അവ ഇനി തുറക്കുമോ എന്നെനിക്ക് ഉറപ്പില്ലായിരുന്നു ....
എങ്കിലും ഞാന്‍ ഉറക്കമിളച്ചിരുന്നു... എപ്പോഴാണയാള്‍ ഉണരുക എന്നറിയില്ലലോ...
എരിഞ്ഞു തീരാറായ ട്യൂബിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍, ഞരങ്ങിക്കരങ്ങുന്ന പഴയ ഫാനിന്റെ ശബ്ദത്തില്‍ അയാള്‍ എന്നെ അറിയുന്നുണ്ടാവും എന്ന് ഞാന്‍ ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചു.
ദിവസങ്ങള്‍ നീണ്ട ഉറക്കത്തിനിടയ്ക്കും അയാള്‍ സ്വപ്നങ്ങള് കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം .. കണ്‍പോളകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ആ കൃഷ്ണമണികള്‍ വിശ്രമിച്ചതേയില്ല ...
മരണക്കിടക്കയിലും അയാള്‍ സ്വപ്നങ്ങള് കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്നത് അത്ഭുതം തന്നെ ... എന്തായിരിക്കാം .?? സുഖമരണം ?? അതോ ഒരു നിമിഷമെങ്കില്‍ ഒരു നിമിഷം ആയുസ്സ് നീട്ടിക്കിട്ടാന്‍ അയാള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാകുമോ??
കഴിഞ്ഞ മൂന്നു നാളായി അയാള്‍ക്ക്‌ കൂട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു എന്നു ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു ..
അതല്ലാതെ മറ്റൊന്നും തന്നെ ചെയ്തതായി ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നില്ല.. വരുന്നവരും പോകുന്നവരും ഒന്നും തന്നെ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചതുമില്ല... ഞാന്‍ തിരിച്ചും ..
എപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ ഉറങ്ങിപ്പോയത് എന്ന് ഓര്‍മയില്ല .. കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോള്‍ അയാള്‍ ഉണര്‍ന്നിരുന്നു ... പാതി മൂടിയ കണ്ണുകളില്‍ കൂടി അയാള്‍ എന്നെ കാണുന്നുണ്ട് എന്നെനിക്കുറപ്പായിരുന്നു..
എന്തൊക്കെയോ പറയാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് .. ചലന ശേഷി നഷ്ടപെട്ട
ആ ചുണ്ടില്‍ എന്നോട് പറയാന്‍ എന്തൊക്കെയോ ബാക്കി ഉണ്ട് എന്ന് മനസിലായെങ്കിലും ഞാന്‍ നിസ്സഹായനായിരുന്നു ...
പറയുന്നതൊന്നും തന്നെ കൂട്ടിരുപ്പുകാരന് മനസിലാവുന്നില്ല എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ടാകും .
അതിന്റെ കെറുവ് ആ മുഖത്ത് ഞാന്‍ വ്യക്തമായി കണ്ടു.
കൈ മെല്ലെ ഉയര്‍ത്തി പിന്‍വശത്തെ ഭിത്തിയില്‍ ചൂണ്ടി ...
അവിടെ ഒരു കുഞ്ഞു പൂമ്പാറ്റയെ മാത്രമേ എനിക്കു കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞുള്ളു..
ഞാന്‍ കരഞ്ഞു .. ഉറക്കെ ... അതു മാത്രമേ എന്നെക്കൊണ്ട്അപ്പോള്‍ ചെയ്യാന്‍ സാധിക്കുമായിരുന്നുള്ളൂ....
അയാളല്ലാതെ ആ വീട്ടിലുള്ള ആരും തന്നെ അത് കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന് എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു ....
ബലഹീനമായ ആ കൈ കൊണ്ട് എന്റെ കണ്ണീര്‍ ഒപ്പിയെടുക്കുമ്പോള്‍ അയാള്‍ പതുക്കെ ചിരിച്ചു .. പിന്നീടൊരിക്കലും മുഖത്ത് നിന്നും മായാത്ത ഒരു ചിരി ....
***************************************************************************
പിറ്റേന്ന് ശവദാഹത്തിനു ഞാന്‍ കാത്തില്ല ..
വിട്ടു പോരുമ്പോള്‍ എനിക്കൊട്ടും ദുഃഖവും തോന്നിയില്ല....
അല്ലെങ്കിലും, മരിച്ചത് ഞാന്‍ തന്നെ ആയിരുന്നല്ലോ...
ദേഹമില്ലാത്ത ആത്മാവിനു ഭൂമിയില്‍ എന്ത് സ്ഥാനം?? ..
